To pierwszy bar otwarty przez LGBTI i obecnie mieści się głównie na ulicy Freak Street, często przesiadywany jest także na chowk Thamel Sathghumti. Proszę poprawić lokalizację.

Byłem podekscytowany, gdy dowiedziałem się o pierwszym barze/bistro LGBT Pink Tiffany po ponad czterech latach mieszkania w Katmandu. Znalazłem bar na „Freak Street” (stare miejsce spotkań hipisów) tuż obok Basantapur Durbar Square i była to urocza mała kryjówka z dwoma przytulnymi piętrami w starym budynku. Zarówno właściciel, jak i personel byli przyjaźni, a muzyka była świetna. Serwowano dania kuchni lokalnej i shishę, obie dobrze przygotowane. Atmosfera jest bardzo spokojna i kojąca, podobnie jak sąsiedztwo starej dzielnicy Katmandu. Nie jest to miejsce na spotkania ani szalone imprezy, ale zdecydowanie warto spędzić czas przy drinku i uśmiechu!

To miejsce nie jest warte odwiedzenia. Jest bardzo mały, bardzo brudny i wygląda raczej jak salon z kilkoma stolikami kawowymi i siedzeniami w stylu autobusu. Kiedy przybyłem, nie było nikogo oprócz personelu siedzącego z przyjaciółmi. Nie wyobrażam sobie zamówić jedzenia w takim miejscu. Bardzo trudno znaleźć, nazwa w budynku jest w połowie zniszczona. Przyjazd tutaj oznacza stratę energii i czasu. Żaden taksówkarz w Katmandu nie zna ulicy Freak. Nie polecam nikomu wizyty, to miejsce zdecydowanie nie jest tego warte. Homeseksualizm w Nepalu nie jest powszechnie akceptowany przez społeczeństwo, a 99% gejów żyje w ukryciu. Nie można oczekiwać, że znajdzie się miejsce, w którym geje będą się otwarcie spotykać. Myślę, że jeśli to miejsce ma przyciągać ludzi, właściciele zdecydowanie powinni je urządzić i utrzymać w czystości. Wskazane byłoby również umieszczenie widocznego znaku na miejscu wydarzenia.