Gay Dżakarta · Przewodnik po mieście

Djakarta

Ponieważ Indonezja ma obecnie ugruntowaną pozycję jako wiodąca potęga gospodarcza Azji Południowo-Wschodniej, nie dziwi fakt, że jej stolica, Dżakarta, jest jednym z najszybciej rozwijających się miast w całej Azji.

Prawdziwy tygiel indonezyjskiej kultury, miasto ma reputację przyjaznego i gościnnego, z doskonałymi sklepami i modną sceną życia nocnego, a jednocześnie jest jednym z najbardziej zatłoczonych i trudnych do podróżowania.

Położona na północny zachód od wyspy Jawa Dżakarta jest handlowym, politycznym i kulturalnym centrum tego czwartego pod względem liczby ludności kraju na świecie.

Szybki rozwój Dżakarty uczynił ją obecnie największym miastem w Azji Południowo-Wschodniej, z całkowitą populacją miasta wynoszącą nieco ponad 10 milionów, a szerszym obszarem metropolitalnym, oszałamiającym 28 milionami ludzi.

Prawa gejów w Indonezji

Aktywność seksualna osób tej samej płci jest w Indonezji oficjalnie legalna (wiek przyzwolenia to 18 lat), ale nie ma przepisów dotyczących równości dla obywateli LGBT, nie ma ochrony prawnej dla par tej samej płci ani ochrony przed dyskryminacją. Odzwierciedla to szeroko rozpowszechnione tradycyjne lokalne zwyczaje i jest mało prawdopodobne, aby zmieniło się to w najbliższym czasie. Mimo to społeczność LGBT w Indonezji staje się coraz bardziej widoczna i aktywna politycznie.

Prowincje Aceh i Południowa Sumatra otrzymały zezwolenie rządu Indonezji na wprowadzenie prawa szariatu w 2002 r., chociaż dotyczyło ono tylko mieszkańców muzułmańskich. To kryminalizuje bycie gejem w tych prowincjach… więc najlepiej unikaj tam chodzenia.

Nawet w Dżakarcie oficjalna klasyfikacja wszystkich społeczności LGBT to „niepełnosprawni umysłowo”. Zdarzały się przypadki dyskryminacji i molestowania, zwłaszcza wobec osób transpłciowych. Nie istnieją żadne wytyczne prawne dotyczące HIV/AIDS i istnieje możliwość odmowy wstępu, gdy odwiedzający jest uważany za HIV+ (tj. podróżujący z lekami).

Z bardziej pozytywnego punktu widzenia, Lambda Indonesia jest najstarszym i najbardziej ugruntowanym ruchem gejowskim i lesbijskim w Azji Południowo-Wschodniej, a wiele grup LGBT działających obecnie w całym kraju jest w stanie przynajmniej zapewnić poradnictwo w zakresie HIV/AIDS.

Od początku 2016 r. nasiliły się publiczne dyskursy i debaty dotyczące kwestii LGBT. Wiele wydarzeń organizowanych przez aktywistów LGBT zostało zakłóconych przez policję.

W 2017 roku wiele popularnych lokali gejowskich w Dżakacie zostało napadniętych i zamkniętych przez policję.

Homoseksualni Indonezyjczycy stają przed coraz większymi wyzwaniami w swoim codziennym życiu. Homoseksualni podróżujący do Dżakaty nie powinni napotkać problemów. Należy jednak unikać publicznego okazywania uczuć między parami tej samej płci (takiego jak całowanie się lub trzymanie się za ręce w miejscach publicznych).

Scena gejowska

Pomimo szybkiego rozwoju Dżakarty i coraz bardziej globalnych perspektyw, ostatnie działania policji wobec społeczności LGBT doprowadziły do ​​zamknięcia wielu najbardziej dostępnych dla turystów miejsc.

W niedzielę 21 maja 2017 r. policja dokonała nalotu na Atlantis Sauna, zatrzymując 140 mężczyzn do przesłuchania. Spośród nich pewna liczba została aresztowana za domniemane przestępstwa związane z pornografią.

Policja rzekomo robiła zdjęcia niektórym zatrzymanym nagim lub częściowo ubranym, a następnie rozpowszechniała je w Internecie i w mediach.

Grupa Praw LGBTI, Arusa Pelangiego potępił nalot i rozpowszechnianie obrazów, w których stwierdził, że działania policji były nielegalne i nieludzkie. Przeczytaj oświadczenie tutaj.

W październiku 2017 roku policja dokonała nalotu i zamknęła saunę T1 w Dżakarcie. Zarówno miejscowi, jak i obcokrajowcy zostali zatrzymani przez policję.

Dojazd do Dżakarta

Międzynarodowe lotnisko Soekamo-Hatta obsługuje cały międzynarodowy i większość krajowego ruchu lotniczego do Dżakarty i znajduje się 20 km na północny zachód od miasta. Lotnisko posiada trzy terminale z podstawowym transportem wahadłowym (weź taksówkę, jeśli się spieszysz).

Hotelowe autobusy wahadłowe to dobra opcja, aby dostać się z lotniska do miejsca docelowego, zwłaszcza że wiele hoteli oferuje to jako usługę bezpłatną. W przeciwnym razie możesz skorzystać z autobusu wahadłowego na lotnisko lub taksówki.

Częsty autobus wahadłowy DAMRI zabierze Cię do centrum miasta w około 30 minut za opłatę w wysokości 25,000 XNUMX Rp. Usługa jest niezawodna, a autobusy są klimatyzowane i łączą się z wieloma miejscami w mieście, w tym Złotym Trójkątem (centrum miasta).

Rezerwacja taksówki z wnętrza terminala zapewni usługę premium z minimalnymi kolejkami i wysokiej jakości pojazdem, który zabierze Cię bezpośrednio do centrum miasta - za około 175,000 XNUMX Rp.

Standardowa taksówka do centrum miasta kosztuje od około 70,000 120,000 do XNUMX XNUMX Rp – różnica w cenie odzwierciedla po prostu jakość wybranej firmy taksówkarskiej. SilverBird, Bluebird i Ekspress mają najbardziej niezawodne usługi. Upewnij się, że unikasz wielu naganiaczy taksówek i przewoźników bagażu, i udaj się prosto do oficjalnych szeregów firm taksówkarskich.

Poruszanie się po Dżakarcie

Bez wątpienia będzie to najtrudniejszy aspekt Twojego pobytu w Dżakarcie. Miasto ma nie do pozazdroszczenia reputację z powodu najgorszego ruchu ulicznego w Azji Południowo-Wschodniej (a to oznacza, że ​​ulice tego jednego miasta zatykają większy ruch, niż się spodziewałeś!). Co gorsza, układ miasta jest dość niezrozumiały, kiedy przyjeżdżasz po raz pierwszy.

Zatłoczenie ruchu zachęciło wielu dojeżdżających do pracy pociągami, a system szybkiego transportu autobusowego stopniowo się rozwija. Ponadto, po latach opóźnień, rozpoczęto budowę kolei jednoszynowej dla Złotego Trójkąta (październik 2013), która zostanie uruchomiona w 2017 roku.

Większość odwiedzających wybiera taksówki, które są przynajmniej tanie. Najbardziej niezawodne firmy taksówkarskie w mieście to Blue Bird i Express. Bez względu na to, z której taksówki korzystasz, nalegaj, aby licznik był włączony. Jeśli nie, weź inną taksówkę lub ryzykuj, że zostaniesz oszukany.

Inną opcją jest „Bajaj” (jasnopomarańczowy tuk-tuk), który świetnie przyspiesza, ponieważ szybciej pokonuje ruch uliczny, choć nie jest tak świetny pod względem komfortu. Działają bez liczników, więc przed wyruszeniem należy się targować i uzgodnić cenę. Istnieje również wiele taksówek motocyklowych o nazwie Ojek, które najlepiej nadają się do szybkich przeskoków z punktu A do punktu B i kiedy trzeba się gdzieś szybko dostać. Nalegaj na kask, aby zminimalizować ryzyko i uzgodnij cenę z góry.

Gdzie się zatrzymać w Dżakarcie

Listę polecanych hoteli dla gejów w Dżakarcie znajdziesz na naszej stronie Strona hoteli dla gejów w Dżakarcie.

Rzeczy do zobaczenia i zrobienia

Środkowa Dżakarta:

Plac Merdeki (największy plac miejski na świecie) i Pomnik Narodowy (MONAS) - zbudowany dla upamiętnienia niepodległości Indonezji, to dobre miejsce na początek (na zdjęciu powyżej).

Muzeum Narodowe - doskonałe muzeum do przeglądu historii Indonezji.

Meczet Istiqal - Największy meczet w Azji Południowo-Wschodniej i jeden z najbardziej imponujących.

Katedra w Dżakarcie - Jedyny przykład architektury gotyckiej w Dżakarcie.

Bunderan HI - miejsce do spróbowania ekskluzywnych centrów handlowych Dżakarty Grand Indonesia i Plaza Indonesia.

Jalan Jaksa - główna ulica turystyczna z wieloma tanimi hotelami i restauracjami.

Zachodnia Dżakarta:

Dżakarta Batavia (Kota Tua) - jedyna zachowana część starego miasta miasta z holenderską zabudową kolonialną. Dobre uliczne jedzenie, sztuka i rzemiosło, lokalne muzea i kawiarnie.

Głodok - Chińskie miasto w Dżakarcie ze starymi chińskimi świątyniami i szeroką gamą chińskich potraw.

Centrum handlowe Orchard Garden - największe centrum handlowe w mieście, zlokalizowane również w tej części miasta.

Południowa Dżakarta:

Zamożna dzielnica mieszkaniowa i biznesowa z wieloma ekskluzywnymi hotelami, restauracjami i centrami handlowymi.

Kemang - słynna ulica pełna restauracji i butików

Północna Dżakarta:

Art 1 Nowe Muzeum - fajny nowy kompleks artystyczny w Kemayoran ze stałymi kolekcjami uznanych indonezyjskich artystów oraz wystawami współczesnych i wschodzących artystów indonezyjskich i międzynarodowych.

Miasto Ancol Bayfront - Największy obszar turystyczny w Azji z parkiem rozrywki Dreamland, Sea World, targami dzieł sztuki, parkiem ekologicznym i plażami.

Port obszar i brama do Tysiąc Wysp - co najmniej kilkaset, przyciągających wielu turystów swoimi parkami morskimi i hotelami wypoczynkowymi.

Kiedy Odwiedź

Klimat jest tutaj tropikalny i wilgotny przez cały rok, z minimalnymi zmianami temperatury, więc stale gorąco, będąc tak blisko równika. Najlepszym czasem na uniknięcie jest pora deszczowa, od grudnia do marca, kiedy wiele niższych części miasta zalewa (głównie w dzielnicy północnej) w ulewnych deszczach monsunowych.

Visa

Większość podróżnych z Zachodu może otrzymać wizę po przyjeździe za opłatą 35 USD lub można ją uzyskać z wyprzedzeniem w dowolnej ambasadzie Indonezji. Dowód powrotu do miejsca pochodzenia jest wymagany i często sprawdzany. Goście z Brunei Darusaalam, Kambodży, Malezji, Singapuru, Tajlandii, Filipin, Wietnamu, Specjalnego Regionu Administracyjnego Hongkongu, Specjalnego Regionu Administracyjnego Makau, Chile, Maroka, Ekwadoru i Peru mogą uzyskać 30-dniowy wjazd bez wizy.

Jeśli zamierzasz otrzymać wizę w dniu przyjazdu, bardzo ważne jest, aby sprawdzić, czy paszport ma co najmniej 6 miesięcy ważności i ma jedną pustą stronę oraz czy masz bilet powrotny.

Inwestycje

Walutą indonezyjską jest rupia. Bankomaty są powszechnie dostępne w całej Dżakarcie. Karty debetowe i kredytowe są również powszechnie akceptowane, chociaż należy pamiętać, że klonowanie kart i oszustwa to duży problem w tym kraju.

Inne punkty, o których warto wspomnieć

Hazard jest nielegalny w całej Indonezji.

Nie angażuj się w nielegalne narkotyki. Władze stosują politykę zerowej tolerancji, a złapanym grozi długie więzienie lub kara śmierci. Naloty policyjne na miejsca odwiedzane przez obcokrajowców, zwłaszcza na Bali.

Ważne jest, aby szanować lokalne tradycje, prawa i religie oraz być świadomym swoich działań, aby upewnić się, że nie obrażają, zwłaszcza podczas świętego miesiąca Ramadanu.

Pierwsza publikacja: październik 2013 r

Ostatnia aktualizacja: maj 2017 r